POLSKI ZAWODOWY ZWIĄZEK BOKSERSKI

PZZB powstał 9 listopada 1930 roku na Śląsku dokładnie w Królewskiej Hucie (późniejszym Chorzowie).

Z różnym natężeniem działał do wybuchu wojny i przez cały okres był oficjalnie członkiem IBU
(International  Boxing Union) co było o tyle ważne, że licencje pięściarskie wystawiane przez nasz
związek były honorowane w całej Europie.

Współzałożycielem i głównym animatoram związku był przede wszystkim znany powszechnie na
Śląsku działacz Bogumił Klarowicz z Królewskiej Huty, który w pewnym okresie był założycielem
i właścicielem prywatnego klubu bokserskiego Boxing Club Królewska Huta skupiający pod koniec
lat dwudziestych wielu czołowych amatorskich pięściarzy śląskich.

Pierwszym prezesem związku został Jan Baron ,sekretarzem wymieniony Klarowicz (potem był nim
Rzonsa)  a inni działacze to m.in: promotorzy  Max Sroka (był menedżerem Górnego) i Erich Pollack
z Lipin  (był menedżerem Kantora).
Byli to znający się na pięściarstwie rzetelni działacze chcący zorganizować najpierw na Śląsku
a potem w całej Polsce porządny boks zawodowy.

Zaczęto wyłaniać oficjalnych mistrzów Polski a pierwszym z nich został znakomity i bardzo
popularny w całej Polsce olimpijczyk z Amsterdamu Jan Górny - który został czempionem wagi lekkiej.

Udało im się namówić na profesjonalizm tak znanych pięściarzy amatorskich jak wspomniany Górny
a także wielokrotni mistrzowie Polski i reprezentanci kraju:Teodor Pyka(waga kogucia i piórkowa) 
i Teodor Wochnik(waga lekka).Doszli do nich silni i bojowi:Alojzy Gawlik(waga lekka), August Bara,
Jerzy Klarowicz,P.Goworek (waga półśrednia),dwukrotny amatorski wicemistrz kraju w wagach
średniej i półciężkiej Ernest Jokiel oraz paru innych.

Trzeba wyraźnie zaznaczyć iż związek ten od początku działał w bardzo trudnych i niesprzyjających
warunkach.
Prawie cała prasa śląska a za nią ogólnokrajowa bardzo negatywnie oceniła powstanie związku
i "podebranie" reprezentacji narodowej Górnego co było oczywistą  przesadą i zwyczajną nagonką
"amatorskich" pseudodziałaczy gdyż powszechne było w całej Europie i na świecie, że pięściarze
wybijający się którzy osiagnęli sukcesy w amatorstwie na krajowych bądź międzynarodowych
arenach masowo przechodzili na zawodowstwo zwalniając zajmowane pozycje i dając szanse na
rozwój i promowanie nowych talentów.

Pamiętamy przecież , że ponoć niezastąpiony  Górny po przejściu do obozu profesjonałów miał
pogrążyć na lata w niebycie kategorię piórkową (w której występował w amatorstwie) a przecież już 
6 lat później właśnie reprezentant tejże wagi piórkowej Aleksander Polus został nie tylko pierwszym
polskim mistrzem Europy ale także wybrany został najlepszym pięściarzem całych mistrzostw!

Mimo tych ciężkich warunków związek szczególnie w trzech pierwszych latach działalności:1931-33
działał bardzo prężnie organizując kilkadziesiąt mityngów najpierw głównie na polskim Śląsku potem
także na niemieckim aby wreszcie rozszerzyć działalność na inne polskie miasta jak: Warszawa,
Poznań czy Lwów.

Oczywiście zdarzały sie różne zawirowania;wspomniana grupa "psudodziałaczy amatorskich" 
namąciła Janowi Górnemu w głowie obiecując niestworzone rzeczy co doprowadziło do jego zatargu
ze związkiem i zawieszeniem kariery profesjonalnej na ponad rok.Chciał on powrócić do amatorstwa
jednak po zdecydowanej odmowie międzynarodowych władz wznowił karierę zawodową ,
jednak stracił najlepszy okres i nie prezentował juz tak świetnej klasy.Nie przeszkodziło mu to
odnieść paru wartościowych sukcesów i kontunuował występy (z małymi przerwami)
aż do wybuchu wojny.

Pierwsza siedziba związku mieściła się w Królewskiej Hucie przy ulicy Ogrodowej 25. W 1932 roku przeniesiona
została na ulicę Piastowską 19.
Wydziałem sportowym kierowali wtedy tacy  działacze jak:Hendrysiak a potem Zerbel.

Kolejną siedzibą były Katowice II ul.Krakowska 51 potem Królewska Huta, ul.Ligota Górnicza 40 a działalność związku
zakończyła się w 1939 roku w Chorzowie I przy ulicy Hajduckiej 62.Nazwę zmieniono na Polski Zawodowy Związek
Pięściarzy (PZZP).

Kolejnymi sternikami byli :Ludwik Lis,sekretarz-Kaczmarek, członkowie zarządu(m.in.)-Broll,Klarowicz,Januszewicz,
Rzonsa,Wutschke,Zerbel,Jan Górny,Wochnik,Gawlik,Jokiel i Hendrysiak (1933) następnie Adolf Kaczmarek ,
wydział sportowy-Józef Niesobski ,sekretarz-Konstanty Gawlik,skarbnik-Teodor Nicewicz (1934)
potem  menedżer Frank (Watrasiewicz) (1935) a ostatnim prezesem był znany działacz sportowy Jan Broll
(pełnił także przez pewien okres funkcję prezesa słynnego klubu - Ruchu Chorzów) (1938-39).
Sekretarzem był wtedy Jan Fajkis.

Związek po kolejnych przekształceniach przyjął wówczas nazwę Polski Związek Pięściarzy (PZP). 

Na początku 1938 roku stosowne licencje wykupił w związku czynny zawodnik - zawodowy mistrz Polski w wagach
półciężkiej i ciężkiej Adolf (Bolko) Kantor wespół z Gustawem Janeczką co zaowocowało organizacją szeregu
mityngów na całym Śląsku:w Chorzowie,Sosnowcu,Cieszynie ,Nowym Bytomiu a także w Bielsku.

P   

                Oficjalne pięściarskie licencje Adolfa Kantora sygnowane przez Polski Zawodowy Związek Bokserski

Dodaj do: